“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”. Ik lees de Pippi Langkous-uitspraak in een schriftje waarin hikers tijdens deze randonnée iets kunnen neerpennen. Volgens voorschrift is Entre Lesse et Lomme een driedaagse wandeltocht in lusvorm van 78 kilometer doorheen de Ardense bossen rondom Libin, waarbij je kan overnachten op drie bivakplaatsen in het bos. Overnachten in een tentje bij vriestemperaturen zag ik echter niet zitten en dus waagde ik me aan de tocht mét logies. Verslag van een heerlijke midweek in de bossen. En dat je in de natuur nooit weet wat zich achter de volgende bocht verschuilt? Dat mag je ook heel letterlijk nemen.

Dag 1: Poix-Saint-Hubert – Hatrival en Saint-Hubert – 20 km

Niet alleen ik maar ook mijn fysieke conditie is met vakantie. De eerste kilometers van de route vallen me zwaarder dan verwacht. Achteraf blijkt dit stukje tussen Poix-Saint-Hubert en halte Hatrival hét klauterstukje van de route te zijn – althans, dat is het in mijn herinnering. Het pad leidt vooral langs met blaadjes bezaaide beukenbossen, afgewisseld met dennenbossen. Ik verlaat het parcours ter hoogte van het gehucht Hatrival waar ik in een uithoek onderdak vind in een chalet bij een fijn gastgezin. De man is professioneel fotograaf en op mijn kamer schittert een prachtig portret van een edelhert – de koning van het woud. Brocart heet de door de natuur gefascineerde gastheer, grappig als je weet dat het Franse ‘brocard’ reebok betekent. Ik stap nog naar Saint-Hubert, plunder er de lokale slager (zeven authentieke Ardeense saucissen aub) en wandel bij zonsondergang terug naar mijn verblijf.

Route: 7,5 km

Verbindingswegen: 12,5 km

Dag 2: Hatrival – Libramont – 21 km

Na een royaal ontbijt zak ik terug af naar het circuit en vanop de weg zie ik aan de bosrand in de verte twee reetjes huppelen. Prachtig zicht in dit winterlicht – temeer daar je de jagers hier echt niet van enige sportiviteit kan verdenken: de jachttorens staan hier soms op nauwelijks twintig meter van elkaar opgesteld. Brokart, de gastheer van gisteren, kreeg een bittere trek rond de mond wanneer hij het over de hobbyjagers had. Hoe ze zonder waarschuwen op hun privé-terrein het hele jaar door knalfestivallen. Ook de gastvrouw drukte me op het hart nu zeker niet in privé-bos te gaan, aangezien de jagers dezer dagen blijkbaar wat lastig lopen (ze was zelf recent ‘gewaarschuwd’). Na een viertal kilometer pik ik opnieuw in op het parcours van Entre Lesse et Lomme. Vandaag lijkt me vooral door betoverende dennenbossen te voeren. Met naalden bezaaide paadjes zijn bij vriestemperaturen ideaal om het gekraak tot een minimum te beperken. Af en toe wandel je ook door ook loofwoud en langs stukjes veengebied. Ik ga van het pad ter hoogte van Libramont en dat zijstapje richting bewoonde wereld doet vreemd aan: ik beland er in het spitsuur op drukke wegen zonder voetpad en strand in een zakenhotel langs een steenweg.

Route: 13,5 km

Verbindingswegen: 7,5 km

Dag 3: Libramont – Lesse – 31 km

Na een lekker, uitgebreid ontbijtbuffet duik ik iets na negenen opnieuw het bos in. Op deze eigenste plek ontspringt de Lesse. De eerste kilometer is bij deze ochtendlijke vriestemperaturen sprookjesachtig, nadien volgt een parcours dat voornamelijk langs bosranden loopt en uitzicht biedt op de omgeving: groen zover het oog reikt. Ook de geschiedenis van ’14-’18 (Belgen, Fransen en Duitsers kruisten hier de wapens) zal via begraafplaatsen en memoriaaltjes allerhande deze tocht kleuren. Na een schitterende 15 kilometer bouwt het parcours een extra lusje van een zestal km door beukenbos in. Het bos lijkt doods, het signaal om even halt te houden en het geluid van de eigen voetstappen te bezweren. Een koppeltje koolmezen komt vriendelijk kwetterend goeiedag zeggen. En ja hoor, na vijf minuten zie ik in de verte een zwarte schim op wandel. Een vos, een boommarter? Het blijkt een eekhoorn die fluks en geruisloos een boom inspringt. Na het intermezzo van het verlaten beukenbos begint mijn lichaam wat tegen te sputteren: niet alleen de bospaden kraken van de vrieskou, ook mijn pezen en gewrichten. Het traject ter hoogte van Villance, waarbij meerdere wegen worden gekruist, begint zo op een kleine kruisweg te lijken – het feit dat ik altijd veel te veel water meezeul helpt niet. Redelijk uitgeput beland ik al om 16.30 uur in het gehucht Lesse, in een prachtig verblijf van een hartelijk koppel. In de frigo: de ideale pijnstiller, een schuimend aperitief.

Route: 27,5 km

Verbindingswegen: 3,5 km

Dag 4: Lesse-Redu – 22,5 km

Monter en fris beklim ik het heuveltje richting Redu. Het licht is prachtig. Ik wil inkopen doen bij superette Chez Georgette. Dat blijkt niet alleen een superette maar ook een boekhandeltje. De gastvrouw van dienst, een vervangster van de illustere Georgette, is van het type natuurlijke schoonheid – die hors catégorie-classificatie waar persoonlijkheid en uiterlijk zo perfect lijken samen te vallen dat je er met de beste wil van de wereld geen woorden kan op plakken. Er is koffie en we babbelen over vanalles en nog wat op deze koude, mooie ochtend. Over de Kube box, een boekenabonnement waarbij je maandelijks op basis van je voorkeuren een boek met een persoonlijk woordje krijgt toegestuurd van een deelnemend boekhandelaar. Over hoe ze in Nova Scotia heeft gewoond – waar ik zelf ook ooit was. Hoe ze de jagers daar wél kon respecteren: ze volgden de sporen, verdiepten zich in de levenswijze van het dier. Hoe ze Canada mist maar nu al benieuwd is naar het moois dat haar en haar drie kinderen in dit leven allemaal nog te wachten staat. Ik denk dat ik die winkel niet buitenstapte maar buitenzwééfde, terug naar de Lesse en het startpunt van de hike.

Het pad slingert zich vandaag langs zowel de Lesse als de Lomme. Ik vertraag mijn stap, geniet volop van elk moment. Naar het einde toe is er een stevig klimmetje dat in het midden van een stuk loofbos beloond wordt met een bankje. Of hoe hiken eigenlijk een constante aaneenrijging van inspanning en beloning is. Ik neem het bos ten volle in me op. Het is net na vieren, er heerst rust – er zijn tal van jonge boompjes met droog blad die tussen de statige beuken de nodige beschutting voor eventueel wild garanderen. Je voelt: hier hangt magie in de lucht. Wanneer ik na een kwartiertje mijn weg vervolg, hoor ik gestommel achter de volgende bocht. Ik verwacht een fietser of zo te zien passeren, maar wat volgt had ik nooit durven dromen: een edelhert dat me op 20, 25 meter afstand op volle kracht voorbijcrosst. Wat. een. zicht! Vooral de diepbruine kleur met rode gloed én zijn indrukwekkende borstkas zullen me altijd bijblijven – pas in tweede instantie zag ik zijn vooruitstekende gewei. Het maakte me intens gelukkig te weten dat deze prachtige dieren hier dus wel degelijk nog altijd rondtoeven… Het tweede serotoninewolkje van de dag was een feit. De gastheer van die avond zegt dat ik me gelukkig mag prijzen, dat niet iedereen zoiets te zien krijgt. Ik sluit de avond af met een heerlijke forel à l’ardennaise – met spekjes – in een typisch Ardens restaurant, en ik denk dat niet meer van mijn wolk gekomen ben.

Route: 16 km

Verbindingswegen: 6,5 km

Dag 5: Redu – Poix-St-Hubert – 16,5 km

Ik heb alle tijd van de wereld, ga op kousenvoeten doorheen dat bos waar ik gisteren het edelhert kruiste. Ineens besef ik dat ik te lang getreuzeld heb en zet ik er toch maar de pas in om tijdig het station te bereiken. En het is nu niet dat ik de heuvels overvlieg, maar ik merk dat mijn tot vijf dagen geleden onbestaande kuitspieren nu ineens plezier beleven aan klimmetjes. Wonderlijk hoe op enkele daagjes je fysiek kan opveren. En ik besef dat ik er – ondanks of net dankzij de uitstapjes richting bewoonde wereld – deze week toch eens helemaal ‘uit’ was en op korte tijd heel wat herinneringen heb bijeengesprokkeld. Wandelen bij vrieskou in het zonnetje, vrolijk woudlopend en de ogen en oren de kost gevend. Hartelijke mensen ontmoet – zij het slechts zelden op het pad. Een prachtige wandeltocht is het, goed aangeduid. Een tocht die je af en toe ook eens laat stilstaan bij de vraag waarom de mens ooit op het idee is gekomen om zichzelf in het middelpunt van de wereld te plaatsen. Want zo gaat er toch ook veel verloren. Kortom: je verveelt je hier geen moment, Entre Lesse et Lomme is een pareltje.

Route: 14 km

Verbindingswegen: 2,5 km